جستجوی آنتی ژنیکی ویروس پاراآنفلوآنزا در سگ های دارای علائم تنفسی، در شهرستان اهواز

مطالعه اخیر جهت تعیین شیوع عفونت ناشی از ویروس پاراآنفلوآنزا، در سگ های شهری و روستایی منطقه اهواز، انجام شده بود. سگ هایی شهری از بین سگ های ارجاعی (خانگی) به بیمارستان دامپزشکی دانشگاه اهواز و سگ-های روستایی از روستاهای اطراف انتخاب شده بودند. نمونه ها از ترشحات تنفسی 172 سگ مبتلا به بیماری تنفسی، در فاصله خرداد ماه 1387 تا مهر ماه 1388 بدست آمدند. سگ های مورد مطالعه به دو گروه سنی (کمتر و بیشتر از 6 ماه) و بر اساس محیط نگهداری نیز به دو گروه (باز و بسته) تقسیم بندی شدند. نتایج بدست آمده با استفاده از آزمون مربع کای و آزمون دقیق فیشر مورد آنالیز قرار گرفتند. میزان شیوع عفونت ناشی از ویروس پاراآنفلوآنزا در سگ ها 97/6 درصد، با استفاده از روش ایمونوکروماتوگرافی بدست آمد. عفونت شیوع بیشتری در سگ هایی که دسترسی به محیط باز داشتند (54/17 درصد)، در مقایسه با محیط بسته (73/1 درصد)، دارا بود و تفاوت بین 2 گروه از نظر آماری معنی دار بود (05/0>p). شیوع عفونت در سگ های کمتر از 6 ماه (33/8 درصد)، در مقایسه با سگ های بالاتر از 6 ماه (26/5 درصد)، بیشتر بود، اما تفاوت از نظر آماری بین 2 گروه معنی دار نبود (05/0 <p). میزان عفونت در جنس نر97/6 درصد و در جنس ماده نیز به همین شکل بود. میزان شیوع عفونت در سگ های نژاد مخلوط 75/7 درصد، در ژرمن شفرد 55/5 درصد و در دوبرمن پینچر 11/11 درصد بود. هیچ گونه تفاوت معنی داری نیز بین جنس و نژادهای مختلف دیده نشد (05/0 <p). جداسازی ویروس از 50 نمونه (12 نمونه مثبت و 38 نمونه منفی) در سلو ل های کلیه سگ، انجام شد. اما تمامی نمونه ها، آثار تخریب سلولی را در سلول های مورد نظر ایجاد نکردند. این مطالعه نشان داد که ویروس پاراآنفلوآنزا می تواند به عنوان یک فاکتور خطر، به ویژه برای سگ هایی که در تماس با یکدیگر هستند در محیط باز و کنل (لانه سگ) مطرح باشد.